Αρης και Αφροδίτη στα γονίδιά μας!

 Αρης και Αφροδίτη στα γονίδιά μας!

Εχουμε τα ίδια γονίδια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αρρωσταίνουμε το ίδιο ή ότι πρέπει να πάρουμε το ίδιο φάρμακο

Ενα παλιό φεμινιστικό σλόγκαν προσπαθώντας να περιγράψει τις διαφορές στον τρόπο σκέψης μεταξύ ανδρών και γυναικών ήθελε τους μεν άνδρες να προέρχονται από τον Αρη, τις δε γυναίκες από την Αφροδίτη. 
Αλλά οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων επεκτείνονται και πέρα από τον τρόπο σκέψης, και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με τη φυσιολογία και την παθολογία των ανθρώπων. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι άνδρες και γυναίκες εμφανίζουν διαφορετική ευαισθησία σε ορισμένες ασθένειες ή αναφέρουν διαφορετική ένταση και χωροταξική κατανομή στην αίσθηση του πόνου. 
Ως σήμερα πολλές από τις παρατηρήσεις αυτού του τύπου αποδίδονταν στις ορμονικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων. 
Πρόσφατα όμως, χάρη στην εργασία ελλήνων βιολόγων, μια νέα παράμετρος ήλθε να προστεθεί στο παζλ των φυλετικών διαφορών: η δρ Αντιγόνη Δήμα και ο καθηγητής Μανώλης Δερμιτζάκης του Πανεπιστημίου της Γενεύης διαπίστωσαν ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 12%-15% των γονιδίων μας εκφράζονται διαφορετικά στα δύο φύλα.
Μη βιαστείτε να θεωρήσετε ότι πρόκειται για ένα αναμενόμενο εύρημα το οποίο αντικατοπτρίζει τις ανατομικές και ορμονικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών! 
Τα γονίδια που μελέτησαν οι δύο ερευνητές δεν είναι φυλοσύνδετα (η λειτουργία τους δεν σχετίζεται με την εμφάνιση των χαρακτηριστικών του φύλου), ενώ το σύστημα στο οποίο μελετήθηκαν οι διαφορές δεν υπόκειται σε ορμονική ρύθμιση. 
Με άλλα λόγια, οι παρατηρήσεις των ερευνητών αφορούν  γονίδια τα οποία έχουν κοινή λειτουργία σε άνδρες και γυναίκες.

Αλλο τα γονίδια, άλλο η έκφρασή τους
Η εργασία της δρος Δήμα, η οποία τώρα εργάζεται στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Αλέξανδρος Φλέμινγκ στη Βάρη, αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου διεθνούς ερευνητικού προγράμματος το οποίο στοχεύει στον εντοπισμό των γενετικών διαφορών που επιδρούν στην έκφραση των γονιδίων. 
Οι διαφορές αυτές δεν εντοπίζονται στα ίδια τα γονίδια αλλά στις ρυθμιστικές περιοχές του DNA, δηλαδή στις περιοχές εκείνες πάνω στις οποίες προσδένονται ειδικά μόρια με ρόλο διακόπτη της έκφρασης των γονιδίων. 
Τα δείγματα DNA με τα οποία εργάζονται οι ερευνητές προέρχονται από τέσσερις διαφορετικούς πληθυσμούς: άτομα της φυλής Yoruba από τη Νιγηρία, Ιάπωνες από το Τόκιο, Κινέζους Χαν από το Πεκίνο και Αμερικανούς με προέλευση από τη Βορειοδυτική Ευρώπη. 
Προφανώς η επιλογή των συμμετεχόντων στη μελέτη δεν είναι τυχαία, αλλά έγινε προκειμένου να καλυφθεί η γενετική ποικιλομορφία του πλανήτη μας.
Τα ευρήματα των ελλήνων βιολόγων, τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Genome Research», αποκαλύπτουν μιαν άλλη πτυχή στην εμφάνιση των ασθενειών. Οπως εξήγησε μιλώντας στο «BΗΜΑScience» η δρ Δήμα, «πολλές πολυπαραγοντικές ασθένειες είναι πιθανόν να ενέχουν συνιστώσες οι οποίες σχετίζονται με το φύλο του ασθενούς και οι οποίες ως σήμερα παρέμεναν ανεξερεύνητες. Τέτοιου είδους συνιστώσες θα μπορούσαν να παίζουν σημαντικό ρόλο τόσο στην ευαισθησία σε κάποια νόσο όσο και στην εξέλιξή της αλλά και στην ανταπόκριση των ασθενών στη θεραπεία. 
Ομοίως, μια κρυμμένη συνιστώσα που σχετίζεται με το φύλο μπορεί να υπάρχει και σε άλλα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φυσιολογίας».  

Γιατί οι γυναίκες πονούν περισσότερο;

Η δρ Αντιγόνη Δήμα.

Ισως ένα καλό παράδειγμα διαφοράς στη φυσιολογία ανδρών και γυναικών είναι η αίσθηση του πόνου. 
Πλήθος μελετών ως σήμερα έχει τεκμηριώσει αυτές τις διαφορές, οι οποίες συνοψίζονται στο γεγονός ότι οι γυναίκες όχι μόνο αναφέρουν περισσότερο πόνο σε σχέση με τους άνδρες κατά τη διάρκεια της ζωής τους αλλά και  βιώνουν τον πόνο εντονότερα και σε περισσότερα μέρη του σώματός τους. 
Τέλος, ο πόνος στις γυναίκες φαίνεται να διαρκεί περισσότερο σε σχέση με το άλλο φύλο.
Αναζητώντας εξηγήσεις στις παραπάνω διαφορές οι ερευνητές που ασχολούνται με την αίσθηση του πόνου έχουν ρίξει φως σε ορισμένα από τα μυστήριά του. Ηδη από το 2005 είχε ανακοινωθεί ότι οι γυναίκες διαθέτουν στο πρόσωπό τους περισσότερες νευρικές απολήξεις (34 κατά μέσο όρο) ανά τετραγωνικό εκατοστό μυός σε σχέση με τους άνδρες (17 απολήξεις κατά μέσο όρο). Αντίστοιχα ήταν τα ευρήματα μελέτης αμερικανών επιστημόνων, οι οποίοι το 2011 ανακοίνωσαν ότι οι υποδοχείς των οπιοειδών (φυσικά παραγόμενων ουσιών που σχετίζονται με την αίσθηση του πόνου) αλληλεπιδρούν μεταξύ τους διαφορετικά σε κάθε φύλο, πράγμα το οποίο μπορεί να εξηγεί γιατί κάποια παυσίπονα έχουν διαφορετική αποτελεσματικότητα σε άνδρες και γυναίκες.

Παρενέργειες «γένους θηλυκού»
Η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων, η οποία  αυξομειώνεται από φύλο σε φύλο, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Πρόσφατη μελέτη δανών επιστημόνων η οποία αφορούσε 7.000 άτομα που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο επειδή εμφάνισαν αντίδραση στη φαρμακευτική αγωγή που ελάμβαναν κατέδειξε ότι το ένα τρίτο από τις εισαγωγές οφειλόταν σε φάρμακα που χορηγούνται για καρδιαγγειακά νοσήματα. Μεταξύ των καρδιοπαθών, οι γυναίκες βρέθηκαν να έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης παρενεργειών στα διουρητικά (κατηγορία φαρμάκων που μειώνει την πίεση) σε σχέση με τους άνδρες ασθενείς. Οι συνηθέστερες παρενέργειες ήταν η απότομη πτώση των επιπέδων νατρίου εξαιτίας της αυξημένης αποβολής του από τους νεφρούς και η πλήρης διαταραχή της ομοιόστασης του οργανισμού.
Αλλά και παλαιότερη μελέτη επιστημόνων από τη Νέα Ζηλανδία είχε αντίστοιχα ευρήματα. Οι ερευνητές εξέτασαν δύο τύπους φαρμάκων: αντιισταμινικά (χορηγούνται για αλλεργίες) και αντιπηκτικά (χορηγούνται σε ασθενείς με καρδιαγγειακά προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος θρόμβωσης). Διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο σε σχέση με τους άνδρες να εμφανίσουν αιμορραγία όταν ελάμβαναν αντιπηκτικά (και ιδιαίτερα βαρφαρίνη), ενώ ομοίως αυξημένος βρέθηκε να είναι ο κίνδυνος παρενεργειών από τα αντιισταμινικά.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι πολλές από τις παρατηρούμενες παρενέργειες των φαρμάκων θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν αυτά είχαν δοκιμαστεί και σε γυναίκες. 
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 90% των αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που συνταγογραφούνται σήμερα δεν έχει δοκιμαστεί σε γυναίκες. 
Το γεγονός ότι οι άνδρες προτιμώνται για κλινικές μελέτες φαρμάκων δεν είναι τυχαίο: πειραματικά χρειάζεται κανείς να διατηρεί τις παραμέτρους σταθερές προκειμένου να είναι βέβαιος ότι οι παρατηρούμενες αντιδράσεις οφείλονται στο φάρμακο και όχι σε εξωγενείς παράγοντες. 
Αντίθετα με τους άνδρες, οι γυναίκες δεν είναι καλά «πειραματόζωα», καθώς οι αυξομειώσεις των ορμονών κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου μπορεί να αλλοιώσουν τα αποτελέσματα.
Τα ευρήματα των ελλήνων επιστημόνων όμως δείχνουν ότι οι γυναίκες θα πρέπει απαραιτήτως να συμπεριλαμβάνονται στις κλινικές δοκιμές φαρμάκων. 
Οπως εξήγησε η δρ Δήμα, «είναι σαφές ότι μια κλινική δοκιμή που στόχο έχει να διερευνήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου δεν μπορεί να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα αν δεν συμπεριλαμβάνει άνδρες και γυναίκες».

 tovima.gr

Οι κίνδυνοι για τους επισκέπτες του Άρη

Οι κίνδυνοι για τους επισκέπτες του Άρη

Μια νέα επιστημονική έρευνα δείχνει ότι η έκθεση στην επικίνδυνη διαστημική ακτινοβολία θα αποτελεί σοβαρότερο κίνδυνο, από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως τώρα, για τους πρωτοπόρους αστροναύτες που 
θα επιχειρήσουν το πρώτο ταξίδι μετ' επιστροφής στον Άρη -και σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα θα είναι σαφώς μεγαλύτερο από την αναπόφευκτη… βαρεμάρα του πολύμηνου ταξιδιού.

Οι ερευνητές του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Κολοράντο, με επικεφαλής τον Κάρι Ζάιτλιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Science, σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερ και το New Scientist, εξέτασαν στοιχεία που για πρώτη φορά συνέλλεξε το ρομποτικό ρόβερ Curiosity, αναφορικά με τα υψηλής ενέργειας κοσμικά σωματίδια που το «βομβάρδιζαν», όσο κράτησε το οκτάμηνο ταξίδι του από τη Γη έως τον «κόκκινο» πλανήτη. 
Το συμπέρασμα είναι ότι οι αστροναύτες θα λάβουν μια πολύ μεγάλη δόση επιβλαβούς -και δυνητικά καρκινογόνου- ακτινοβολίας μέχρι να φτάσουν στον Άρη και άλλη τόση κατά την επιστροφή τους, αλλά και κατά την παραμονή τους.

Το Curiosity, που έφθασε στον Άρη πέρυσι τον Αύγουστο, έκανε το ταξίδι των 560 εκατ. χιλιομέτρων σε 253 μέρες.
Η μέση δόση που δεχόταν το ρόβερ στο ταξίδι του, ήταν ισοδύναμη με 1,84 milliSieverts (mSv) τη μέρα ή περίπου όση δέχεται ένας άνθρωπος που κάνει μια ολόσωμη αξονική τομογραφία κάθε πέντε μέρες. 
Αν οι αστροναύτες χρειαστούν 360 μέρες για να πάνε στον Άρη και να γυρίσουν, θα δεχτούν συνολικά δόση περίπου 660 mSv, δηλαδή το 60% της μέγιστης ακτινοβολίας για όλη του τη ζωή που μπορεί να δεχτεί ένας επαγγελματίας αστροναύτης (800 έως 1.200 mSv), η οποία ισοδυναμεί με αύξηση 3% έως 5% του κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου.

Η δόση αυτή, αν υπολογιστεί και η έξτρα ακτινοβολία που θα δεχτούν οι τολμηροί αστροναύτες όσο κινούνται στην επιφάνεια του πλανήτη, αναμένεται να υπερβεί τα ανεκτά όρια ασφαλείας για τις ακτινοβολίες. 
Έτσι, οι πιθανότητες εμφάνισης θανατηφόρου καρκίνου πλέον θα ξεπεράσουν το ανώτατο όριο που σήμερα θεωρείται αποδεκτό. Ένας αστροναύτης που ζει επί έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δέχεται δόση περίπου 100 mSv (συγκριτικά, μια ακτινογραφία κοιλίας εκπέμπει περίπου 10 mSv).

Η διαπίστωση αυτή δημιουργεί την υποχρέωση στους μηχανικούς να επενδύσουν το διαστημικό σκάφος μιας μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής με έξτρα «ασπίδες» κατά της ακτινοβολίας, όμως θεωρείται δεδομένο ότι ακόμα αυτές δεν θα κρατήσουν μακριά μερικά από τα πιο επικίνδυνα σωματίδια. 
Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, αν ήταν δυνατό να συντομευθεί το ταξίδι για τον Άρη, αλλά αυτό είναι αδύνατο με την υπάρχουσα τεχνολογία. 
Σε εξέλιξη βρίσκεται πάντως ο σχεδιασμός νέου τύπου μηχανών προώθησης των πυραύλων, που ίσως στο μέλλον μειώσουν σε μερικές εβδομάδες τη διάρκεια του ταξιδιού.

Η ακτινοβολία του διαστήματος περιλαμβάνει δύο βασικές κατηγορίες. 
Τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος μας και όσα έρχονται από άλλες γαλαξιακές πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος, όπως οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) και οι μαύρες τρύπες.
 Η δεύτερη αυτή κατηγορία των γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων (σωματιδίων) έχουν υψηλότερη ενέργεια και συνεπώς είναι πιο επικίνδυνες για να προκαλέσουν μεταλλάξεις στο γενετικό υλικό (DNA) μέσα στα κύτταρα των έμβιων οργανισμών. 
Στη Γη οι άνθρωποι και τα ζώα προστατεύονται αρκετά από την πυκνή ατμόσφαιρα και το γήινο μαγνητικό πεδίο.

Νέα στοιχεία για… αρχαία ρυάκια

Εξάλλου, το ρομποτικό όχημα Curiosity εντόπισε περιοχές με αμμοχάλικα και στρογγυλεμένα βότσαλα στον Άρη και η ανάλυσή τους από επιστήμονες του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, με βάση το σχήμα και το μέγεθός τους, δείχνει πως δεν μπορεί παρά να αποτελούν το αποτέλεσμα νερού που κυλούσε κάποτε στον πλανήτη, κατά πιθανότητα ως ποτάμι.

Όταν οι πέτρες είναι εκτεθειμένες στον αέρα και διαβρώνονται από αυτόν, αποκτούν γωνίες και ανώμαλη επιφάνεια, ενώ όσες βρίσκονται μέσα σε τρεχούμενο νερό, διαβρώνονται διαφορετικά και τελικά γίνονται λείες και στρογγυλεμένες. 
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση επίσης στο περιοδικό Science, εκτιμούν ότι το νερό είχε βάθος έως ένα μέτρο και κυλούσε με ταχύτητα περίπου ένα μέτρο ανά δευτερόλεπτο (3,6 χλμ/ώρα).

Μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι η θερμή και υγρή περίοδος του Άρη υπήρχε πριν από 3,5 έως 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά οι νέες ενδείξεις επεκτείνουν έως πιο πρόσφατα, πριν από δύο έως τρία δισεκατομμύρια χρόνια, αυτή την περίοδο. 
Η ύπαρξη νερού αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες να υπήρχε κάποτε στον Άρη μικροβιακή ζωή, ίχνη της οποίας ίσως θα ανακαλυφθούν και σήμερα.
Πηγή: ΑΜΠΕ

Η Γη υπό τον κίνδυνο Μπλακάουτ - Αύξηση Ηλιακών Καταιγίδων στα τέλη Μαΐου

Η Γη υπό τον κίνδυνο Μπλακάουτ - Αύξηση Ηλιακών Καταιγίδων στα τέλη Μαΐου

 Ο θεός Ήλιος στο ηλιακό άρμα του, συνοδευόμενος από τον λαμπαδηφόρο Φώσφορο, τον Ερμή και άλλους. Έργο του Γιόχαν Μπαπτίστ Τσίμερμαν στο Παλάτι Νίμφενμπουργκ στην περιοχή του Μονάχου.

Η ηλιακή δραστηριότητα θα αυξηθεί σημαντικά μέσα στον τρέχοντα μήνα, ακριβώς προς το τέλος του Μαΐου. Αυτό αποκαλύπτουν οι ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής (INAF) , οι οποίοι προβλέπουν ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που ελευθερώνονται μπορεί να προκαλέσουν παρεμβολές στα ηλεκτρονικά συστήματα.

Τα σωματίδια που εκτινάσσονται από τον ήλιο μπορούν να παράγουν ισχυρές μαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη λειτουργία των ηλεκτρονικών συσκευών. Ο αστροφυσικός Mauro Messerotti, δήλωσε: «Ανωμαλίες, παρεμβολές, διακοπές ρεύματος συμβαίνουν σε αυτή τη συγκεκριμένη συγκυρία, όπως έχουμε παρατηρήσει πάνω από μία φορά. Όπως συνέβει στο βόρειο τμήμα του Καναδά, πριν από λίγα χρόνια, όταν λόγω μιας ηλιακής καταιγίδας κατέρρευσε ολόκληρο το ηλεκτρικό σύστημα διαφορετικών πόλεων."

Το θέμα εξετάστηκε στη Διεθνή Διαστημική Διάσκεψη XVII , η οποία άνοιξε τις πόρτες της χθες στη Ρώμη. Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στο συνέδριο, προέρχονται από 20 χώρες, συζήτησαν τις επιπτώσεις της ηλιακής δραστηριότητας, εστιάζοντας την προσοχή τους κυρίως γύρω από τους πιθανούς κινδύνους για την υγεία. Η συζήτηση μεταξύ των εμπειρογνωμόνων αποκάλυψε ότι κατά το μήνα Μάιο, ο Ήλιος θα καταγράψει ένα μέγιστο δραστηριότητας μετά τις εκρήξεις που έχουν καταγραφεί κατά τις πρώτες ημέρες του μήνα του Μαΐου. Τονίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι ηλιακές καταιγίδες και σμήνη από ιπτάμενα σωματίδια ενδέχεται να εκτοξευτούν από τον ήλιο και είναι σε θέση να φτάσουν στη Γη.Η δημιουργία, επίσης, μαγνητικών καταιγίδων μπορεί να διαταράξει σε μεγάλο τρόπο ορισμένες ανθρώπινες τεχνολογίες.

Έτσι, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τις τηλεπικοινωνίες οι οποίες μπορεί να υπόκεινται σε παρεμβολές από την έκχυση της ενέργειας, και η οποία μπορεί να προκαλέσει πιθανές διακοπές ρεύματος, όπως αυτή που συνέβη χρόνια πριν, στον Καναδά.Επίσης τακτικές πτήσεις αεροπλάνων μπορεί να διαταραχθούν, οι οποίες ίσως αναγκαστούν να τροποποιηθούν και να αλλάξουν την πορεία τους για την αποφυγή των πόλων επειδή η ακτινοβολία συγκεντρώνεται σε αυτές τις περιοχές αυτή την περίοδο.


Ο επιστήμονας Messerotti, εξήγησε: "Εν τω μεταξύ, πρέπει να πούμε ότι ακριβώς ο μήνας Μάιος είναι το αποκορύφωμα του τελευταίου ηλιακού κύκλου. Εμείς εξακολουθούμε να γνωρίζουμε πολύ λίγα, δεν έχουμε κανένα συγκεκριμένο στοιχείο. Εν ολίγοις, δεν έχουμε ένα ολοκληρωμένο μοντέλο για τον ήλιο. Μελετάμε την "υπόθεση" για τα τελευταία 300 χρόνια μόνο, περισσότερο ή λιγότερο από τριάντα ηλιακούς κύκλους σε ένα αντικείμενο ηλικίας άνω των 5 δισεκατομμυρίων ετών. Οι επιπτώσεις στον πλανήτη μας έχουν τη δική τους αύξουσα φάση κατά τη διάρκεια του φαινομένου."

Στο συνέδριο συζητήθηκε η αύξηση της ηλιακής δραστηριότητας, ιδίως στο νότιο ημισφαίριο του ήλιου, η οποία είναι μια περιοχή η οποία μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί λιγότερο από ότι το Βόρειο Ημισφαίριο. Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία που διατίθενται δεν επαρκούν για την πλήρη κατανόηση των μηχανισμών που σχετίζονται με την ηλιακή δραστηριότητα στο σύνολό της, είναι δυνατό να υποθέσουμε ότι η τρέχουσα φάση αναμένεται να ολοκληρωθεί σε περίπου έξι χρόνια, μέχρι το 2019.

Θα πρέπει να μελετήσουμε, όμως, το επίπεδο του κινδύνου για τις ανθρώπινες τεχνολογίες, ιδίως τον κίνδυνο του αποκλεισμού των επικοινωνιών των μεγάλων δικτύων με καταστροφικές συνέπειες για διάφορους τομείς, αρχής γενομένης της απώλειας επικοινωνίας ανάμεσα στην πολιτική και στρατιωτική εξουσία. Αυτός είναι ο λόγος που εργαζόμαστε πάνω σε ένα συντονισμένο σχέδιο μεταξύ των διαφόρων χωρών, με στόχο τη δημιουργία ενός διεθνούς οργανισμού, σκοπός του οποίου θα είναι να επιβλέπει αυτά τα γεγονότα και να χειρίζεται τυχόν έκτακτες ανάγκες που μπορεί να προκύψουν σε παγκόσμιο επίπεδο.


Από segnidalcielo
Απόδοση Κειμένου dorieas

 Peter Paul Rubens: Η Πτώση του Φαέθοντος, 1604/1605 (National Gallery of Art, Washington D. C.

Η Μεταμόρφωση των αδερφών του Φαέθοντα σε λεύκες, από τον Santi di Tito, 2o μισό του 16ου αιώνα

.............